Sunnudagur i Longyearbyen, agalega fint vedur og bara næs ad lifa. For adan a skotsvædid ad æfa mig ad skjota, thad gekk bara vel og eg held svei mer tha ad eg geti drepid isbjørninn adur en hann nædi ad drepa mig. Thessi vitneskja veitir mer mikla øryggiskennd! Nu, svo for eg upp a Sjøundu-namu-fjallid med mømmu og Kristjan, vini hennar, thau komu hingad adfaranott laugardagsins og verda fram a føstudag. I gær var algjør bongoblida, 22 stiga hiti i solinni fyrir utan herbergid mitt; vid skodudum bæinn og sløppudum af i goda vedrinu. I dag skrøltum vid svo upp a adurnefnt fjall (i bil...) og forum svo a safnid ad turistast. Eg tyni mer alltaf i boksølunnni vid innganginn, i fyrra tok eg ut 2000 norskar gagngert til ad kaupa bøækur sidasta daginn her og i ar verda thusundkallarnir areidanlega fleiri.

Annars hef eg illan grun um ad eg verdi send ut a vøll i nott ad na i turista og ad eg thurfi ad annast tha i fyrramalid adur en skipid fer. Uff.

10.07.2003

Meira blogg blogg blogg meira meira meira blogg...

Fimmtudagskveld, og ég á að fara með liðið út á völl á eftir. Á eftir, það þýðir klukkan þrjú í nótt. Jibbí kóla, ég er sú eina af gædunum sem fer af skipinu núna og þ.a.l. fellur mér þetta stórskemmtilega verkefni í hlut. Hinir (eiginlega –ar, við erum bara stelpugædar í þessari ferð fyrir utan hann Jørn leiðangursstjóra, en hann er eiginlega einn af stelpunum :) gædarnir fá að sofa á sínu græna eyra til hálfátta, þá er afgangurinn af farþegunum ræstur og sendur af skipinu. Svo á ég frí yfir helgina, fer næst út með Nordstjernen á mánudaginn.

Og þá verður nú gaman! Helsta skýringin á því er sú að hún mamma mín ætlar að heiðra mig með nærveru sinni á því krúsi. Hún kemur hingað seint á föstudagskvöldið, svo finnum við upp á e-u skemmtilegu að bauka fram yfir helgina og förum svo á skipið á mánudaginn. Í þeirri ferð er ég “óbreyttur” gæd, ekkert leiðangursstjóravesen þar, sem betur fer því annars væri lítill tími til að sinna gestum. Það er bara óskandi að veðrið verði jafngott og það hefur verið undanfarna viku, spegilsléttur sjór og logn og sól.

Reyndar var hvorki spegilsléttur sjór, logn né sól í dag. Nei ó nei, það var hávaðarok í nótt og fyrri hluta dags, allt að 25 m/s, og við þurftum m.a.s. að blása af planið okkar að fara í land á þeim goðum líka stað Bellsund vegna veðurs. Í staðinn leituðum við skjóls í Trygghamna við Isfjorden (já, náiði bara í landabréfabókina og ekkert múður!!). Þar fórum við með farþegana í land í ausandi rigningu sem breyttist í rigningu og rok þegar á leið. Ferðin inn gekk fínt, ekkert mál að lenda sódíak-bátunum okkar á ströndinni með goluna í bakið. Það er mjög landgrunnt (??) þar sem við fórum í land og þegar hafði bætt í vindinn varð svoldið mál að komast með bátana frá landi. Vindurinn ýtti sódíökkunum jafnóðum upp að landi aftur áður en maður náði að koma þeim á flot og mótornum niður, svo við sem keyrðum urðum duldið mikið blaut í lappirnar af að teyma bátana nægilega langt út. Ef mótorinn er settur niður of snemma eyðileggst skrúfan og það er ekki mjög æskilegt. Allavega, þarna var loks smá aksjón á sódíak-frontinum og ansi hreint gaman að því!


07.07.2003


‘oiuytrewq234567890dayghmhn bbbbbbbbbbbv, v cxz< þ.e. mér svelgdist á morgunkaffinu, hóstaði munnfylli af því yfir tölvuna og lyklaborðið, stóð upp til að ná í tissjú og rak hnéð í. Ef það er ekki eitt í lífi gædsins þá er það sennilega eitthvað annað og stundum jafnvel bæði í einu. Welcome to another beautiful day in the Arctic.

Polar Star heitir skipið, hraustlegur finnskur ísbrjótur sem hefur marga fjöruna sopið (???) í Eystrasalti síðan hún var byggð á sjöunda áratugnum. Skipstjórinn okkar núna er ekki alveg jafnhraustlegur í anda og skipið er á líkama; í hvert sinn sem ísmoli nálgast á hafinu dregur hann niður í mótorunum og heldur niðri í sér andanum meðan við líðum með óttablandinni virðingu framhjá skelfi allra ísbrjóta, ísnum. Í fyrra var mér hent út úr brúnni hér fyrir að skipta mér of mikið af siglingamáta skipstjórans (ekki sá sami og er núna) svo ég hef haldið mig á mottunni og fjarri brúnni, af mætti frekar en vilja. Gestirnir voru vægast sagt undrandi yfir getuleysi ísbrjótsins sem þeir keyptu sér far með dýrum dómum og nokkrir nefndu kröfu um endurgreiðslu. Það er ekki í mínum verkahring að gagnrýna samstarfsfólk mitt opinberlega, við skulum frekar segja að ég dáist að leiðangursstjóranum okkar hér að vera ekki búinn að sleppa sér yfir roluganginum í kallinum í brúnni og jafnvel kasta honum fyrir borð.

Eitt af því besta við Polar Star er bókasafnið. Sem bókaormur læt ég það yfirleitt vera mitt fyrsta verk þegar ég kem um borð hér að skjótast upp í bókasafnið og athuga hvaða gotterí fyrri gestir hafa skilið eftir. Í þetta skiptið valdi ég bók eftir David nokkurn Berlinski, ferð um stærðfræðigreiningu eða ‘A tour of the calculus’. Allir kúrsar í skapandi skrifum í Amríggu hafa það greinilega að höfuðmarkmiði að kenna fólki að skrifa sem mest um sem minnst (hefð sem skv. minni bestu en frekar umfangslitlu vitund, hófst þegar Margaret Mitchell notaði 100 af 1000 bls. hverfandi hvelsins í að segja frá því hvernig hún Scarlett gerði sig klára fyrir garðveislu) og Berlinski hefur greinilega verið að fylgjast með. Hann er hins vegar flinkur að segja skemmtilega frá, reyndar svo flinkur að ég stend mig stundum að því að hlæja upphátt af gleði yfir frumlegustu og gómsætustu samlíkingunum hans. Áður en bókinni lýkur ætlar hann að vera búinn að útskýra öll undirstöðuatriði stærðfræðigreiningarinnar fyrir mér og það m.a.s. á mannamáli! Ég hef verið stærðfræði-wannabe lengur en mig langar að muna og hlakka því mikið til að fá dýpri innsýn í fræðin.

Dagurinn í dag er hins vegar raunverulega another beautiful day in the Arctic, 9°C stóð á hitamælinum kl. 7 í morgun og því nánast stuttbuxnaveður. Við erum að fara með farþegana í land á eftir, þar ætla ég að debútera fyrir sísonið sem Zódíakkdræver. Alltaf gaman að keyra gúmmíbát. Í gær fann Jörn leiðangursstjóri upp á því að bæta fyrir aumingjaskapinn í kafteininum (sem stoppaði hraustlegan ísbrjótinn ca. 800 m sunnan við 80°N því þessir 800 m voru huldir ÍS!!!) með því að bjóða upp á zodiak krús milli ísflekanna. Veðrið var himneskt, hafið spegilslétt, selir á ísnum, skrilljón sjófuglar á ferð og flugi. Allt var frekar spontant og allt í einu vorum við komin, 7 gædar og rúmlega 50 farþegar, í land á ísfleka. Íha, ég hef ekki staðið á ísfleka við 80°N síðan á Jónsmessunni 2000, þegar við skáluðum í kampavíni með gestunum okkar á gamla MS Brand og áttuðum okkur á því að enginn gædanna var með vopn af neinu tagi fyrr en allir farþegarnir voru komnir úr bátunum og út á ísinn!!