Tha er fyrsta vikan ad verda buin og eg er ogisslega threytt. Aetti liklega ekkert ad vera ad skrifa thetta nuna, thvi thid haldid tha areidanlega ad allt se omurlegt. Sem thad er nattla ekki.

Malid er bara ad eg hef thad a tilfinningunni ad sumir her hafi svolitid einkennilegar hugmyndir um hvad eg se komin hingad til ad gera. Leidbeinandinn minn er i Frakklandi i rannsoknarleyfi svo eg get ekki "sorted things out" med honum. Hann er yfirmadur programms herna i sk. biogeochemistry (eg fyrirgef alveg ef thid hafid ekki graenan grun um hvad thad er, taepast ad eg viti thad sjalf) og stelpurnar tvaer sem eru i doktor hja honum sem "toku mig ad ser" halda thvi fram ad eg se skrad i thad programm. Mig rekur ekki minni til thess ad hafa nokkurn timann skrad mig i thad programm eda latid i ljosi eindregna osk um ad fa ad vera med i thvi, og eftir thvi sem eg best veit tha langar mig ekkert voda mikid ad vera i thvi. Allt of mikid eitthvad lifraent fyrir minn smekk.

Thetta vaeri ekkert svo voda haettulegt ef thad vaeri ekki enn annar "welcome-event" fyrir nyja studenta hja thessu programmi i kvold. Eg er DRULLUthreytt og nenni svo innilega ekki ad fara ad hitta naesta 30+ thatttakenda-"hi-how-are-you"-pakka i kvold, serstaklega ef eg verd kynnt sem nyr student i e-u programmi sem mig langar ekkert ad vera i. I ofanalag gleymdu allir ad lata mig vita af thessu fyrr en i hadeginu i dag, sem gerir hlutina i minum huga ekstra omurlega. Booo, mig langar bara ad liggja med lappirnar upp i loft i kvold og glapa a sjonvarpid (planid fyrir kvoldid var ad hitta samleigjendur mina i Movies at Maplewood (sofi f. framan sjonvarp i sameiginlega ryminu) og horfa a Chicago) og fara svo snemma ad sofa!

Fyndid thegar madur hefur engan annan ad kvabba i en blogginn sinn...